***
იმ საზოგადოებას, რომელშიც “უნდა” და “მინდა” ერთმანეთს არ აწონასწორებს, გაუჭირდება ძალადობიის ჩაკეტილი წრიდან გათავისუფლება.
***
უმწიფარია საზოგადოება, რომელშიც სურვილები უფრო ჭარბობს, ვიდრე პასუხისმგებლობა.
***
საქართველო, საკუთარ თავს რომ ჰგავდეს, უნდა გათავისუფლდეს.
***
ბედნიერები პოეზიას არ წერენ – ახორციელებენ.
***
ცხოვრების განმავლობაში მრავალჯერ შეიძლება დაიბადო. უმრავლესობა ამას ძველის მკვლელობით ცდილობს, დანარჩენი კი, განვითარების ახალ ეტაპზე გადასვლით.
***
სახელმწიფო და ერი ერთმანეთს უნდა ადვოკატირებდნენ. სწორედ, ეს განაპირობებს ქვეყნის განვითარებას და ერის, როგორც საზოგადოების განსაზღვრას.
***
პოსტმოდერნიზმი პოლიტიკაში: ისაუბრე, იფიქრე და აკეთე რაც გინდა, ოღონდ ისე, რომ განაპირობებდე სახელმწიფოსა და საზოგადოების განვითარებას. ხოლო თუკი არც შენი ფიქრი, სიტყვა და მოქმედება ამ მიზანს არ ემსახურება, მაშინ კეთილი ინებე და გზა დაუთმე მას, ვისაც ეს შეუძლია. ყოველივე ზემოთაღნიშნულის გარეშე ნებისმიერი ლაპარაკი წიკვინია, ფიქრი-ქაოსი და ქმედება კი-წყლის ნაყვა.
***
კაცობრიობის დამოკიდებულება წარსულისადმი: “ვიცი”-ს სიჭარბე (ეპოსტემოლოგია), მომავლისადმი კი “არ ვიცი”-ს სიმრავლე (რომელიც თავისთავად შეიცავს “ვიცის”, ეპისტემოლოგიის მომცველი ჰერმენევტიკული ონტოლოგია).
***
სწორედ საკაცობრიო და ეროვნული იდეების რეალობად ქცევაა კულტურა და განათლება.
კონსტანტინე (კოკა) ვეკუა: სხარტი სხივები 